Biskupiański Zespół Folklorystyczny z Domachowa i Okolic kończy już realizację projektu „Biskupiankom jaczki, kopki – Biskupianom zaś wołoszki”. Zadanie polegało na na wykonaniu i zakupie 16 kompletów strojów biskupiańskich (8 męskich i 8 damskich). W skład tych kompletów wejdą zarówno letnie jak i zimowe wersje strojów, buty, kopki i kryzy, wołoszki i kapelusze, a poza tym oczywiście wszystkie spódniki, jaki, westki, spodnie itd.

Biskupiański Zespół Folklorystyczny z Domachowa i Okolic przystępuje do realizacji projektu „Biskupiankom jaczki, kopki – Biskupianom zaś wołoszki!”. Jest to przedsięwzięcie bezprecedensowe, bowiem po raz pierwszy w niemal 50-letniej historii Zespołu zakupionych zostanie 16 pełnych kompletów nowych strojów biskupiańskich. W skład tych kompletów wejdą zarówno letnie jak i zimowe wersje strojów, buty, kopki i kryzy, wołoszki i kapelusze, a poza tym oczywiście wszystkie spódniki, jaki, westki, spodnie itd.

Podziwiać możemy już pierwsze efekty projektu „Biskupiankom jaczki, kopki – Biskupianom zaś wołoszki!”. Zadanie to realizowane przez Biskupiański Zespół Folklorystyczny z Domachowa i Okolic polega na wykonaniu i zakupie 16 kompletów strojów biskupiańskich (8 męskich i 8 damskich). W skład tych kompletów wejdą zarówno letnie jak i zimowe wersje strojów, buty, kopki i kryzy, wołoszki i kapelusze, a poza tym oczywiście wszystkie spódniki, jaki, westki, spodnie itd.

Zarówno krawcowa jak i szewc wykonali już swoje zadanie, a efekty możemy podziwiać na załączonych fotografiach. Nowe stroje wykorzystane zostaną zarówno przez obecnych członków Zespołu jak i przez nowych po kolejnych przeprowadzonych naborach.

Od wieków każdego roku na Biskupiźnie karnawał kończył podkoziołek. Nie inaczej było i w tym roku. Tradycyjna ostatnia zabawa przed Wielkim Postem odbyła się 22 lutego w świetlicy wiejskiej w Domachowie. Nie zabrakło oczywiście związanej z tym zwyczajem obrzędowości – drewnianej figurki koziołka, z którą kawalerka podchodziła do każdej z pań odśpiewując tradycyjne „na koziołka trzeba dać…”. Pani sypały szczodrze groszem do talerza, od czasu do czasu odśpiewując żartobliwie lub przekomarzając się ze zbierającymi...