Premiera 13 listopada, godz. 18:00

Dawniejsze koszule robocze również posiadały wysoki kołnierz. Gdy wysokie kołnierze wyszły z mody, zaczęto stosować koszule lniane na stójce.

Pod koniec XIX wieku westki bywały koloru niebieskiego, dziś są one w ciemnych kolorach. Noszono je w domu jako wierzchnie odzienie. Gdy biskupian wychodził z domu zakładał jakę. Westki szyte są z bawełny, dawniej z cajgu.

Jaki w 1860 roku noszone były w ciemnozielonych kolorach, później czerwone w kratkę. Dziś są to jaki najczęściej z materiałów bawełnianych z domieszką wełny w szarych kolorach, rzadko już noszone. Jaki te znikają już z użytku a zastępują je bluzy modre lub siwe. W deszczowe dniu ubierano jupę lub podniszczoną jakę odświętną.

Spodnie dawniejsze były w białym kolorze, węższe od spodni noszonych dzisiaj. Później do użytku wchodzą siwe spodnie cajgowe. Dalej w czasie mamy już spodnie bryczesowe, szyte z bawełny w ciemnych kolorach. Spodnie robocze, tak samo jak w przypadku stroju odświętnego noszone są na szelkach. 

Na głowie widnieje kapelusz czarny lub w ciemnych kolorach, rzadziej jest to czapka z daszkiem. Około 200 lat temu były to jeszcze cylindry. 

Biskupiańscy mężczyźni chodzili boso, w chodakach lub wysokich skórzanych butach.

Zimą strój wyglądał podobnie, noszono kapelusze oraz “krymerkowe” czapki i zakładano kożuch lub drugą jakę. Spodnie cajgowe lub noszone przez żonatych i starszych mężczyzn spodnie skórzane. Buty natomiast były wyściółane filcem lub słomą a na nogach były onuce. Szyję obiązywali chustą a na ręce zakładali rękawiczki.