Równy to biskupiańska forma oberka – tańca trójmiarowego. Rozpoczynał go tancerz, który poprzednio tańczył przodka intonując wybraną przez siebie przyśpiewkę. Gdy kapela podejmuje melodię mężczyzna zaprasza pozostałe pary do tańca wołając „proszę przed sobie i za soby.

Podobnie jak w wiwacie równy dzieli się na dwie części wolniejszą – wypoczynkową oraz szybszą czyli wirowanie. Para trzyma się standardowym biskupiańskim chwytem, takim jak w poprzednich tańcach – prawą ręką w pasie, lewą za ramię. Poruszają się po kole w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. W pierwszej części tańca przesuwają się powoli, krokiem chodzonym trójdzielnym, partnerka tyłem, a partner przodem do kierunku tańca.

W wybranym przez siebie momencie para zaczyna wirować. W tej części tancerze przechodzą z nogi na nogę krokiem dosuwanym, podobnie jak w walcu, kroki jednak są zdecydowanie drobniejsze oraz równe.

Wariantem równego jest taniec zwany kulawym. Para, która chciała go zatańczyć przesuwała się do środka koła. Przy tym samym trzymaniu partner na ugiętej w kolanie prawej nodze przetrzymuje pierwszą i drugą miarę taktu, by na trzeciej wykonać ostry obrót z partnerką, która cały czas pozostaje wyprostowana.

Równy kończy podobnie jak przodek. Tancerz, który wcześniej tańczył przodka podnosi rękę wołając „Hos!” i zaczyna śpiewać przyśpiewkę do kolejnego równego, który tym razem tańczony jest po kole obracającym się w drugą stronę.

Specyficzną odmianą równego jest weksel. Taniec ten, zwany również „zmiennym” bądź „zmienianym” tańczony był przede wszystkim na weselach. Wygląda on następująco: pary tańczą równego po kole, a po charakterystycznym zakończeniu fragmentu melodii następuje zmiana – partnerka przechodzi o jedną parę do przodu, do kolejnego tancerza. Tańczy się go tak długo, aż każda tancerka nie zatańczy z każdym tancerzem.