Ceglorz to jeden z tak zwanych tańców figurowych, tańczonych rzadziej ale dostarczających wiele zabawy uczestnikom. Jak sama nazwa wskazuje taniec polega na naśladowaniu ruchów murarza kładącego cegły. Pary stoją ustawione na kole, partnerzy i partnerki naprzeciwko siebie nie trzymając się. Pierwsza część tańca polega na klaskaniu na przemian w swoje dłonie i dłoń partnera w rytm muzyki, śpiewając równocześnie przyśpiewkę. Część tą można zakończyć przytupem.

W drugiej części pary chwytają się i wirują krokiem równego. Potem wracają do pierwszego układu.

Każda część trwa szesnaście taktów. Taniec ten powtarza się co najmniej trzykrotnie. Po ostatnim powtórzeniu kapela gra charakterystyczny motyw kończący, przy którym tancerze przytupują na ostatnim dźwięku.

Siber to ostatni taniec w biskupiańskim układzie tanecznym. Można go zatańczyć po drugim równym, aczkolwiek można również zastąpić kolejnym równym bądź jednym z tańców figurowych. Taniec ten pojawił się i rozpowszechnił na Biskupiźnie dopiero w dwudziestoleciu międzywojennym.

Siber ma metrum parzyste, tańczy się go parami po obwodzie koła. W pierwszej części w trzymaniu zamkniętym (tym samym co przy wszystkich poprzednich tańcach) pary poruszają się krokiem suwanym. W drugiej części zaczynają wirować wykonując jeden krok dostawny z ćwierć-obrotem na jedną miarę taktu. Obrotom towarzyszy charakterystyczne zakołysanie biodrami.