Około 150 lat temu na Biskupiźnie spódniki robocze bywały modrakowe z różowym pasem u jej dołu. Dziś są to spódnice w paski, kratkę lub różne desenie. Spódniki te szyje się zazwyczaj z bawełny, flaneli lub płótna. Spódnica taka posiada mniej zakładek niż spódniki odświętne. Pod spodem u dołu wszyty jest około 10 centymetrowy pasek.

Zapaski robocze najczęściej są szyte z mocnych płóciennych materiałów, szersze od innych. Zazwyczaj są one w odcieniach niebieskich w kolorowe paseczki z kieszonką, bez żadnych ozdób. Do pracy w gospodarstwie kobiety ubierały fartuszki z grubszych materiałów w ciemniejszych kolorach taki jak szary czy granatowy. Na niedzielę biskupianki zakładały fartuszki najczęściej białe, gładkie.

Strój mężatki oraz młodej panny

Spódniki odświętne w dawniejszych czasach prawdopodobnie były białe w czerwone paski, zastąpione później spódnikami błękitnymi i różowymi. W dzisiejszych czasach spódniki, odróżniając się od sznurówek panienek, mają stonowane kolory takie jak modrak, bordo czy zieleń. Szyte są z wełny lub sukna. W pasie spódnik posiada około 200 fałd. Wewnątrz u dołu doszyty jest 10 centymetrowy pasek materiału, a całość zakończona jest tasiemką zwaną bortą. 

Zarys historyczny i niehistoryczny

Koszule około 1860 roku posiadały wysoki stojący kołnierz, zawiązywane pod szyją były czerwoną lub zieloną wstążką. Starsi mężczyźni nosili na szyi czerwone chustki. Późniejsze koszule są już bez stojącego kołnierza i w jednakowym kroju. Letnie z białego płótna, a zimowe z barchanu. Przekładane były przez szyję i zapinane u góry na 3 guziki. Dla dekoracji taka koszula posiadała wzdłuż zakładki. Z tyłu w kołnierzyk są wszyte 4 zakładki, a on sam był już niski. Dziś nosi się fabrycznie szyte koszule ze stójką.

Istnieją również kołnierzyki które zakłada się bezpośrednio na koszule. Chroniły one koszule przed zabrudzeniem i wyparły z mody koszule z wysokimi kołnierzami. Obecnie rzadko noszone, najczęściej w dni świąteczne. Do kołnierzyka również przypięta była świtka, czyli różowa kokardka, dziś już nie noszona. 

Opis historyczny i niehistoryczny stroju.

Na biskupiźnie od zawsze wielką wagę zwracano na ubiór. Każda część stroju była traktowana z należytym szacunkiem i zależała od wieku, stanu i pory roku, a materiał czy nawet szycie pokazywało majętność danej rodziny. Strój ten, zwany też dzierżackim, zmieniał się na przestrzeni wieków zależnie od mody, użytkowości danej części stroju a nawet dostępności wyżej wymienionych już materiałów które w późniejszych czasach zostały zamieniane z naturalnych na sztuczne.